It's me

ภาพถ่ายของฉัน
RedAngel
Bangkok, Bangkok, Thailand
Low profile, High profit.
ดูโปรไฟล์ทั้งหมดของฉัน

Visitor

My Time

ประกาศจับ

เขียนโดย RedAngel ที่ 21:19

29.8.51

หลังจากร่ำเรียนด้วยกันมาเกือบหนึ่งภาคเรียนแว้ว
มิตรภาพเกิด เปิดใจ...เลยนำทุกคนมาโชว์กันอีกรอบ
คราวนี้ครบทุกคน...น่ารักด้วยนะ
นำทีมโดย..ป้าจอย
อาจารย์โญ...โชว์พุง
ป้าเฟือง..โชว์ฟัน


ป้าหลิง...ซิ่งที่สุด




พี่หมวย....สวยสุด



อาจารย์ตั้ง...สั่งตาย


ป้ากอล์ฟ...ง๊องแง๊ง











น้องรัก....

เขียนโดย RedAngel ที่ 20:29

วันนี้อาจารย์คนโปรดต้องการให้เรานำไฟล์วิดิโอมาลงในบล๊อก
นึกไม่ออกว่าจะเอาไฟล์ไรมาลงดี....น้องรัก
ช่วยพีได้อีกแว้ว...เรามีไฟล์น้องรักอยู่นี่นา
นำมาลงเพื่อโชว์อาจารย์ซะเลย

ว่าแล้วก็รักและคิดถึงน้องที่สุดเลยนะ
ตอนนี้พี่กลับไปอยู่กะแม่แล้วนะ
เมื่อคืนแม่มานอนกอดพี่เฟืองด้วย อิจฉาป่ะ
แม่เลิกร้องไห้แล้วล่ะ...แต่ก็ยังเหงาอยู่
ไม่ต้องห่วงพี่เฟืองจะดูแลแม่เอง..หลับให้สบาย


แด่....น้องจั๊มสุดที่รัก


How do you spot a lie?

เขียนโดย RedAngel ที่ 22:24

27.8.51


If you want to know if someone is telling the truth, keep an eye on the eyes.


Liars blink in different ways during and after a falsehood, researchers claim.


They blink less than normal during the lie, and then have a flurry up to eight times faster than usual afterwards.


'It is striking what different patterns in eye blinks emerged for liars and truth tellers,' said Dr Sharon Leal, co-author of the study at Portsmouth University.


'Such striking differences in behaviour between liars and truth tellers are rarely seen in deception research.'


The psychologists say that the discovery, reported in the Journal of Non-verbal Behaviour, means that blink rates could be used by professionals to catch liars.


In the study, a group of volunteers were told to go about their normal business for ten minutes but not to do anything that they might later have to lie about.


A second group were asked to steal an exam paper from an office, then to deny having taken it.
Experimenters, unaware of which group each individual was attached to, then asked each to recall exactly what they had been doing.


While they were being asked questions, their blink rates, which had all been the same at the start, were monitored with electrodes placed above and below and at the sides of the eyes to monitor all movements.


Results show that when the questions were being asked and the answers given, the blink rate in the liars went down.


The truth tellers' rate went up, possibly because of test anxiety.


Afterwards, the blink rate of the liars increased rapidly in a sudden flurry of activity, while that of the truth tellers remained the same.


The researchers say that the increased mental effort involved in telling fibs could be the reason why liars do not blink during the act of lying.


Dr Leal said: 'Liars must need to make up their stories and must monitor their fabrication so that they are plausible and adhere to everything the observer knows or might find out.


'In addition, liars must remember their earlier statements, so that they appear consistent when re-telling their story, and know what they told to whom. Liars will be more inclined than truth tellers to monitor and control their demeanour so they will appear honest.


'The reasons why there is a flurry of blinks after the lie is not really clear. It may be that this flurry is a kind of safety valve, like a release of energy after the tension of lying.'



จับโกหกให้จ้องดูลูกตาไว้ คนพูดโกหกจะกะพริบ ลูกตาผิดปกติ


มหาวิทยาลัยพอร์ตสมัธของอังกฤษศึกษาพบบทเรียนอันน่าสนใจว่า หากจะจับโกหกใคร ให้คอยจับตาดูดวงตาของผู้นั้นไว้ ทั้งขณะพูดและพูดจบ เพราะจะมีอาการกะพริบตาผิดจากปกติไป


วารสารวิชาการ “พฤติกรรมที่ไม่ใช้คำพูด” เปิดเผยรายงานผลการศึกษาว่า คนพูดโกหกจะกะพริบตาช้ากว่าปกติตอนโกหก แต่พอพูดเสร็จจะกะพริบตาอย่างลุกลี้ลุกลน เร็วกว่าปกติถึง 8 เท่า


ดร.ชารอน ลีลล์ หัวหน้าคณะนักวิจัยกล่าวว่า แบบแผนการกะพริบตา ที่ผิดกันของคนพูดโกหกกับคนพูดจริง นับว่าน่าสนใจมาก “และให้ความเห็นว่า คนพูดโกหกอาจจะพยายามจะกลั้นความจริงเอาไว้ จึงทำให้ไม่ค่อยจะกะพริบตาตอนโกหก คนพูดโกหก มักจะต้องกุเรื่องขึ้น และต้องพยายามสร้างเค้าให้ดูเป็นจริงขึ้นให้มากที่สุด ให้เชื่อมโยงกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่คนฟังรู้หรือเคยพบ”


เขาบอกต่อไปว่า “การที่พอพูดโกหกเสร็จ มักจะกะพริบตาถี่กว่าปกติตั้งหลายเท่า ก็เหมือนกับเป็นลิ้นนิรภัย ระบายพลังงานทิ้งหลังจากความกดดันจากการพูดโกหก”
รายงานการศึกษาสรุปว่า ความผิดปกติในการกะพริบตา อาจจะทำให้ผู้เชี่ยว ชาญมืออาชีพ ใช้เป็นเครื่องมือในการจับเท็จได้.

WiMax Services

เขียนโดย RedAngel ที่ 08:09

22.8.51

Malaysian WiMax operator Packet One Networks began commercial services Tuesday, marking another step in the ongoing rollout of the broadband wireless technology.

"Our plan is to target 100,000 subscribers in the next 12 months," said Michael Lai, Packet One's CEO, in a telephone interview.

To achieve that goal, Packet One is pricing WiMax access just below the combined cost of an ADSL (asynchronous digital subscriber line) connection and a fixed-line telephone.

Under a promotional package offered with the launch of the service, a 1.2M bps (bits per second) WiMax link will cost 99 ringgit (US$30) per month, with a 12-month contract. A 2.4M bps connection will cost 229 ringgit under the same terms.

A statement released by the company did not offer an indication of what the service will cost when the promotion ends on Sept. 30.

By comparison, Telekom Malaysia's Streamyx ADSL service costs 99 ringgit per month, including a modem, for a 1M bps connection. A 2M bps connection costs 188 ringgit.

Packet One's pricing isn't bad, but fixed-line and wireless operators need to roll out even faster connections, said Dhillon Andrew Kannabhiran, a security consultant and organizer of the Hack In The Box security conferences, in Kuala Lumpur, Malaysia.

"I'm personally hoping to see speeds in the region of 10Mbps and above," Kannabhiran said. "2M bps and below isn't what I'd call broadband. Sure, it's fine for surfing and downloading mails, but you can forget about streaming video, like Apple TV, with anything less than 8M bps."
Malaysia has seen relatively low penetration of broadband Internet services, with around 18 percent of households having such access, according to Malaysian government estimates.

That number is significantly lower than Asia's most connected markets, such as South Korea and neighboring Singapore, which have penetration rates of 93 percent and 78 percent, respectively.

Malaysia's government is determined to close this gap, hoping to connect 50 percent of households with broadband connections by 2010.

"The increase in broadband penetration is a catalyst to a more robust economy," said Shaziman Abu Mansor, Malaysia's minister of water, energy and communications, according to the transcript of a May speech.

Meeting that target would increase Malaysia's gross domestic product by 1 percent, or 6.7 billion ringgit, and create 135,000 new jobs, he said.

WiMax, alongside other technologies, figures prominently in Malaysia's broadband aspirations. The country has issued four WiMax licenses, using spectrum in the 2.3GHz and 2.5GHz bands. Packet One's service uses the 2.3GHz profile, the same version of the technology used in South Korea.

Packet One's WiMax service is initially aimed at consumers who want fixed-wireless access at home, but the company expects to roll out support for mobile users before the end of this year, Lai said.

Mobile access would require laptop users to have a special USB dongle. Intel, which invested 50 million ringgit in Packet One during May, will start shipping laptop chips that support WiMax later this year, but only in the U.S. These WiMax chipsets, which only support the 2.5GHz profile, will be offered to customers outside the U.S. next year as more WiMax networks come online.

Intel also plans to release versions of the chipset that support the 2.3GHz and 3.5GHz profiles next year.

เปิดศักราชไวแม๊กซ์

อินเทลได้เริ่มเปิดศักราชไวแม๊กซ์ด้วยการแถลงการลงทุนในมาเลเซีย ซึ่งขณะนี้ได้เริ่มโครงการไปแล้ว มาตรฐานเครือข่าย 802.16e ซึ่งมาเลเซียน่าจะเป็นประเทศแรกในโลกที่เริ่มติดตั้งไวแม๊กซ์เพื่อใช้งานเชิงพาณิชย์เป็นทางการ

ซึ่งก็ตามมาด้วยบริษัทที่ผลิตมือถือเช่นโนเกียก็ทำโทรศัพท์มือถือเพื่อรองรับการใช้งานของเครือข่ายไร้สายไวแม๊กซ์

พร้อมกันนี้ ชอง มาโลนีย์ (Sean Maloney) รองประธานกรรมการบริหารบริษัทอินเทลสัมทับอีกว่าปีนี้ 2008 น่าจะมีการใช้ไวแม๊กซ์ซัก 400 แห่ง มีผู้ใช้ประมาณ 150 ล้านคน ในปี 2010 จะมีผู้ใช้ไวแม๊กซ์ 650 ล้านคน และปี 2012 ก็จะมีถึง 1,300 ล้านคน สิ้นปีนี้คงพอจะทราบว่าหมู่หรือจ่า

ซึ่งบริษัทอินเทลก็จะเป็นผู้ผลิตแผงวงจรร่วมรายใหญ่ของมาตรฐานไวแม๊กซ์รายใหญ่ที่สุดของโลก

ในประเทศไทยก็มีค่ายบริษัทมือถือยักษ์ใหญ่หลายแห่งทำท่าว่าจะกระโดดตามขบวนรถไฟไวแม๊กซ์เช่นเดียวกับมาเลเซีย

ไวแม๊กซ์ (Wimax) เป็นอุปกรณ์สื่อสารไร้สายที่มีหลักการทำงานคล้ายกับไวไฟแต่มีรัศมีทำการกว้างขวางกว่าไวไฟมาก คือไวไฟมีรัศมีทำการ 30 เมตร แต่ไวแม๊กซ์มีถึง 50 กิโลเมตรเพราะฉะนั้นจะสามารถครอบคลุมผู้ใช้งานได้มากกว่ามหาศาล พร้อมทั้งมีความเร็วในการส่งถ่ายข้อมูลมากได้ถึง 70 Mbps เมกกะบิทต่อวินาที ในขณะที่ไวไฟได้แค่ 54 Mbps ซึ่งไวแม๊กซ์ใช้ช่วงคลื่นที่สูงกว่าคืออยู่ในช่วง 10 ถึง 66 GHz กิ๊กกะเฮิร์ซ แต่ก็สามารถใช้ร่วมกับไวไฟที่ 2 ถึง 11 GHz ได้ด้วย

ในทางทฤษฏีไวแม๊กซ์ จึงดูดีมาก เมื่อมีการพูดถึงไวแม๊กซ์ในวงสัมมนาของโลกยุค 3 จี และก็ยังเลยมาถึงยุค 4 จี เข้าไปในปี 2012 แล้ว คือวางอนาคตไว้ดีและยาวนานมาก แถมยังมีการพูดคุยกันว่าน่าจะถึงขั้นทดแทนเทคโนโลยีเก่าทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นไวไฟ หรือโทรศัพท์มือถือในปัจจุบัน

แต่ของจริงก็จะมองในแง่ดีทั้งหมดก็คงจะไม่ได้ เพราะการขับเคลื่อนสิ่งเหล่านี้ก็จะขึ้นอยู่กับการแข่งขันแย่งตลาดลูกค้าเป็นสำคัญ โดยการพัฒนาเทคโนโลยีไวแม๊กซ์ซึ่งขณะนี้เดินคู่ขนานไปกับไวไฟ

คุณดีเวน เฮนดริกส์แห่งบริษัท ทีเธอร์เลส เอกเซส ได้กล่าวว่าแม้ไวแม๊กซ์จะดูดีในสาธารณะชนทั่วไปที่อยู่ในยุค 3 จี แต่ในขณะเดียวกันไวไฟซึ่งมีผู้นิยมใช้ติดใจมากก็มีการพัฒนาคุณภาพมาตรฐานตลอดโดยเฉพาะด้านการส่งถ่ายข้อมูลจะไม่แพ้ไวแม๊กซ์ ซึ่งไวไฟก็พัฒนาให้อยู่ในระดับยุค 3 จีได้เช่นกัน เพราะฉะนั้นเอาเข้าจริง ผู้ใช้ส่วนใหญ่ก็คงใช้ไวไฟเช่นเดิม และคุณเฮนดริกส์ ก็มองว่าไวแม๊กซ์พัฒนาตนเองช้าไปแล้วต๋อย คงจะหาที่ยืนในตลาดได้ยากหน่อย

http://www.networkworld.com/news/2008/081908-malaysias-packet-one-launches-wimax.html?hpg1=bn
http://www.dailynews.co.th/web/html/popup_news/Default.aspx?ColumnId=61606&NewsType=2&Template=1

Uniforms can color judgment when referees see red

เขียนโดย RedAngel ที่ 17:22

14.8.51




A study has found choosing the color red for a uniform in competitive sports can affect the referee's split-second decision-making ability and even promote a scoring bias.

Red is thought to bring good luck for Chinese and is the color of items ranging from packets of lucky money handed out at Lunar New Year to lanterns and wedding dresses.

And Tiger Woods famously wears red on the last day of a golf tournament for luck.

Now psychologists Norbert Hagemann, Bernd Strauss and Jan Leissing from Germany's University of Muenster have found referees tended to assign more points to taekwondo competitors dressed in red than those dressed in blue.

The study, published in the August issue of Psychological Science, was conducted by the researchers presenting 42 taekwondo referees with videos of blue- and red-clad competitors sparring.

The two sets of clips were identical except that the colors were reversed in the second set so the red athlete appeared to be wearing blue and vice versa.

After each video the referees were asked to score the performance of each competitor, red or blue.

The psychologists said competitors wearing red were awarded an average of 13 percent more points and the points seemed to increase after the blue athlete was digitally transformed into a red athlete and decrease when the red competitor turned blue.

"Referees' decisions will 'tip the scales' when athletes are relatively well-matched but have relatively small influence when one is clearly superior," the researchers said in a statement.

"Although there is a need for further research, including research on the effects of different colors, our results suggest a need to change the rules or support referees by providing electronic decision-making aids in those sports in which this color bias may be a problem."


ชุดนักกีฬาสีแดงแรงฤทธิ์ บีบหัวใจกรรมการให้เอน เอียงไป

นักจิตวิทยาพบว่า นักกีฬาที่อยู่ในชุดสีแดง สามารถกดดันกรรมการให้เอนเอียงเข้าข้างตนได้

นักจิตวิทยานอร์เบิร์ท ฮาเกมานน์, เบิร์นด์ สเตราส์ และแจน เลสสิง มหาวิทยาลัยมูนเอนสเตอร์ที่เยอรมนี ศึกษาร่วมกันพบว่า ผู้ตัดสินมักจะให้แต้มนักกีฬาเทควันโดคนที่อยู่ในชุดแดงมากกว่าคู่ต่อสู้ชุดสีน้ำเงิน
พวกเขารายงานผลการศึกษาในวารสารวิชาการ “จิตวิทยาศาสตร์” ว่า ได้ทำการทดลองกับกลุ่มผู้ตัดสินกีฬาเทควันโด 42 นาย โดยให้ ตัดสินจากวีดิโอการต่อสู้ของนักกีฬาในชุดแดงกับชุดน้ำเงิน คนละ 2 คู่ โดยที่ผู้ตัดสินเหล่านั้นไม่ทราบว่า นักกีฬาคู่หลังก็ยังคงเป็นคนชุดเดิม หากแต่สลับสีชุดแต่งกายกัน

ปรากฏว่า ทุกคนล้วนแต่ให้แต้มคนชุดแดงมากกว่าชุดสีน้ำเงิน เฉลี่ยกันแล้วร้อยละ 13

คณะนักวิจัยมีความเห็นว่า เนื่องจากสีเสื้อผ้านักกีฬามีอิทธิพลต่อการตัดสินของกรรมการ ในการแข่งขันกีฬา ที่สีเสื้อผ้าของนักกีฬาอาจก่อปัญหาขึ้นได้ จึงควรจะมีเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ช่วยในการตัดสินของกรรมการด้วย.


8.8.51



Sheila Kennedy, an expert in the integration of solar cell technology in architecture who is now at MIT, creates designs for flexible photovoltaic materials that may change the way buildings receive and distribute energy.


A 3-D rendering of "Soft House", which uses household curtains to collect solar energy and provide lighting.


These new materials, known as solar textiles, work like the now-familiar photovoltaic cells in solar panels. Made of semiconductor materials, they absorb sunlight and convert it into electricity.


Kennedy uses 3-D modeling software to design with solar textiles, generating membrane-like surfaces that can become energy-efficient cladding for roofs or walls. Solar textiles may also be draped like curtains.


"Surfaces that define space can also be producers of energy," says Kennedy, a visiting lecturer in architecture. "The boundaries between traditional walls and utilities are shifting."
Principal architect in the Boston firm, Kennedy & Violich Architecture, Ltd., and design director of its materials research group, KVA Matx, Kennedy came to MIT this year. She was inspired, she says, by President Susan Hockfield's plan to make MIT the "energy university" and by MIT's interdisciplinary energy curriculum that integrates research and practice.
This spring, Kennedy taught a new MIT architecture course, Soft Space: Sustainable Strategies for Textile Construction. She challenged the students to design architectural proposals for a new fast train station and public market in Porto, Portugal.


For Mary Hale, graduate student in architecture, Kennedy's Soft Space course was an inspiration to pursue photovoltaic technology in her master's thesis.


"I have always been interested in photovoltaics, but before this studio, I am not sure that I would have felt empowered to integrate them into a personal, self-propelled, project," she says.
Kennedy, for her part, will pursue her research in pushing the envelope of energy-efficiency and architecture. A recent project, "Soft House," exhibited at the Vitra Design Museum in Essen, Germany, illustrates what Kennedy means when she says the boundaries between walls and utilities are changing.


For Soft House, Kennedy transformed household curtains into mobile, flexible energy-harvesting surfaces with integrated solid-state lighting. Soft House curtains move to follow the sun and can generate up to 16,000 watt-hours of electricity--more than half the daily power needs of an average American household.


Although full-scale Soft House prototypes were successfully developed, the project points to a challenge energy innovators and other inventors face, Kennedy says. "Emerging technologies tend to under-perform compared with dominant mainstream technologies."
For example, organic photovoltaics (OPV), an emergent solar nano-technology used by the Soft House design team, are currently less efficient than glass-based solar technologies, Kennedy says.
But that lower efficiency needn't be an insurmountable roadblock to the marketplace, Kennedy says, because Soft House provides an actual application of the unique material advantages of solar nano-technologies without having to compete with the centralized grid.
Which brings her back to the hands-on, prototype-building approach Kennedy hopes to draw from in her teaching and work at MIT.


"Working prototypes are a very important demonstration tool for showing people that there are whole new ways to think about energy," she says.


ม่านเก็บแสงแดด-สร้างพลังงาน

ม่านบังแสง ช่วยกันแสงแดดเข้าห้องได้เป็นอย่างมาก ถ้าเราไม่เก็บแสงแดดนี้ เพื่อนำมาใช้เป็นพลังงาน ก็เสียดายแย่ เทคโนโลยีม่านเปลี่ยนพลังงานเป็นของ "ชีลล่า เคนเนดี้" อาจารย์จากเอ็มไอที สหรัฐอเมริกา ที่เห็นว่า โซลาร์เท็กซ์ไทล์ หรือผ้าพลังงานแสงอาทิตย์ จะเข้ามาปฏิวัติวิธีที่เราเก็บและใช้พลังงาน โดยผ้าพลังงานแสงอาทิตย์เป็นหนึ่งใน "ซอฟต์เพาเวอร์" หรือการนำวัสดุที่มีความยืดหยุ่นมาเปลี่ยนแสงแดดให้เป็นพลังงาน เคนเนดี้ กล่าวว่า "ผ้าที่ดูเหมือนว่าจะดิ้นได้นี้ดูคล้ายกับผ้าธรรมดา แต่สามารถทำงานได้เหมือนกับเซลล์แสงอาทิตย์ โดยผ้าจะฉาบด้วยวัสดุโฟโต้วอลทาอิก ให้เหมือนกับเป็นฟิล์มบางๆ ที่ผ้าม่านเรามีกระเป๋าเล็กๆ เอาไว้ใส่แบตเตอรี่ เพื่อรวบรวมพลังงานมาสะสมไว้ในแบตเตอรี่ใหญ่ของบ้านด้วย

How to remember your dreams

เขียนโดย RedAngel ที่ 19:27

1.8.51

How To Remember Your Dreams


Remembering your dreams is the starting place for learning to have lucid dreams. If you don't recall your dreams, even if you do have a lucid dream, you won't remember it! And, in order to be able to recognize your dreams as dreams while they are happening, you have to be familiar with the way your own dreams work. Before it will be worth your time to work on lucid dream induction methods, you should be able to recall at least one dream every night.


Getting plenty of sleep is the first step to good dream recall. If you are rested it will be easier to focus on your goal of recalling dreams, and you won't mind so much taking the time during the night to record your dreams. Another benefit of getting plenty of sleep is that dream periods get longer and closer together as the night proceeds. The first dream of the night is the shortest, perhaps 10 minutes in length, while after 8 hours of sleep, dream periods can be 45 minutes to an hour long. We all dream every night, about one dream period every 90 minutes. People who say they never dream simply never remember their dreams. You may have more than one dream during a REM (dream) period, separated by short arousals that are most often forgotten. It is generally accepted among sleep researchers that dreams are not recalled unless the sleeper awakens directly from the dream, rather than after going on to other stages of sleep.


It can be useful while you are developing your dream recall to keep a complete dream journal. Keep the journal handy by your bed and record every dream you remember, no matter how fragmentary. Start by writing down all your dreams, not just the complete, coherent, or interesting ones--even if all you remember is a face or a room, write it down.


When you awaken in the night and recall what you were dreaming, record the dream right away. If you don't, in the morning you may find you remember nothing about the dream, and you will certainly have forgotten many interesting details. We seem to have built-in dream erasers in our minds, which make dream experiences more difficult to recall than waking ones. So, whenever you remember a dream, write it down. If you don't feel like writing out a long dream story at 3 AM, note down key points of the plot. Also write down the precise content of any dialogue from the dream, because words will almost inevitably be forgotten in a very short time.


Possibly, all you will need to do to increase your dream recall is to remind yourself as you are falling asleep that you wish to awaken fully from your dreams and remember them. This works in a similar manner to remembering to awaken at a certain time in the morning. Additionally, it may help to tell yourself you will have interesting, meaningful dreams. A major cause of dream forgetting is interference from other thoughts competing for your attention. Therefore, let your first thought upon awakening be, "What was I just dreaming?" Before attempting to write down the dream, go over the dream in your mind, re-telling the dream story to yourself. DO NOT MOVE from the position in which you awaken, and do not think of the day's concerns. Cling to any clues of what you might have been experiencing--moods, feelings, fragments of images, and try to rebuild a story from them. When you recall a scene, try to recall what happened before that, and before that, reliving the dream in reverse. If after a few minutes, all you remember is a mood, describe it in a journal. If you can recall nothing, try imagining a dream you might have had--note your present feelings, list your current concerns to yourself, and ask yourself, "Did I dream about that?" Even if you can't recall anything in bed, events or scenes of the day may remind you of something you dreamed the night before. Be ready to notice this when it happens, and record whatever you remember.


If you find that you sleep too deeply to awaken from your dreams, try setting an alarm clock to wake you at a time when you are likely to be dreaming. Since our REM periods occur at approximately 90 minute intervals, good times will be multiples of 90 minutes after you go to sleep. Aim for the later REM periods by setting the alarm to go off at 4.5, 6, or 7.5 hours after you go to sleep. Once again, when you wake up, don't move and think first of what you were just dreaming before writing.


To remind yourself of your intentions and get yourself into the spirit of your dreams, read through your dream journal at bedtime. Learning to remember your dreams may seem difficult at first, but if you persist, you will almost certainly succeed--and may find yourself remembering four or more dreams per night. Of course, once you reach this level, you probably won't want to write them all down--just the significant or compelling ones. And, the more familiar you become with the style of your own dreams, the easier it will be to remember you are dreaming while you are dreaming--and explore the world of your dreams while still on the scene.



ทำอย่างไรถึงจะจำความฝันได้


เคยสงสัยไหมว่า ทำไมบางครั้งคนเราก็จำความฝันได้แม่นยำ บางครั้งจำได้รางๆ แต่ส่วนใหญ่จำไม่ได้เลยว่าฝันอะไรไป ถ้าอยากจำความฝันให้ได้ต้องหมั่นฝึกระลึกความฝันให้ได้ก่อน อย่างน้อยฝึกนึกความฝันให้ได้คืนละเรื่องก็ยังดี


ถ้าจะนึกให้ได้ว่าเมื่อคืนฝันอะไรไปบ้าง อันดับแรกต้องนอนให้อิ่มก่อน ถ้าได้นอนหลับอย่างเพียงพอ โอกาสระลึกความฝันได้ก็ง่ายขึ้น และยิ่งได้นอนอิ่มยาวเท่าไร ความฝันก็จะต่อเนื่องเป็นเรื่องเป็นราวเดียวกันมากขึ้น


ความฝันเรื่องแรกมักเป็นเรื่องที่สั้นที่สุด บางทีอาจเพียงแค่ 10 นาที แต่ถ้าได้นอนหลับยาวถึง 8 ชั่วโมง คนเราอาจฝันได้ต่อเนื่องถึง 45 นาที จนถึงหนึ่งชั่วโมง คนเราฝันกันทุกคนทุกคืน ทุก 90 นาทีจะฝันหนึ่งเรื่อง คนที่บอกว่าไม่เคยฝันก็คือคนที่จำความฝันของตัวเองไม่ได้ ปกติแล้ว คนเรามักฝันมากกว่า 1 เรื่องต่อหนึ่งรอบการนอนหลับ (ให้สังเกต ลูกตาเคลื่อนไหวไปมาใต้เปลือกตาที่ปิดอยู่) แต่พอรู้สึกตัวตื่นเป็นช่วงสั้นก็จะลืม


นักวิจัยที่ศึกษาสภาพการนอนหลับยอมรับกันว่า ไม่มีทางจำความฝันได้เลยถ้าไม่เผลอตื่นขึ้นระหว่างฝันอยู่


มีข้อแนะนำแปลกๆ ว่า หากอยากฝึกระลึกความฝันให้ลองหาสมุดบันทึกฝันมาหนึ่งแล้ว วางไว้ใกล้เตียง และจดความฝันเท่าที่จำได้ ไม่ต้องสนใจว่าความฝันไม่ปะติดปะต่อเป็นเรื่องเป็นราว และไม่จำเป็นต้องเขียนให้ครบถ้วนองค์ความ แต่ขอให้บันทึกทุกความฝันไว้ก็พอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร เห็นหน้าใคร หรืออยู่ในห้องลักษณะไหน


พอตื่นขึ้นมากลางดึกให้พยายามนึกดูว่าฝันอะไรไป แล้วจดเลย เพราะถ้าไม่จด และคิดว่าจำได้ ร้อยทั้งร้อย ตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็จะลืม ไม่ก็จำรายละเอียดอะไรไม่ได้เลย เหมือนกับว่า กลไกความจำของมนุษย์มีระบบลบความฝันโดยอัตโนมัติ ทำให้จำความฝันไม่ได้ แต่ถ้าขี้เกียจเขียนไดอารี่ฝันตอนตีสาม ก็เอาแค่แกนหลักของเรื่องก็พอ และถ้าจำได้ว่ามีบนสนทนาสำคัญอะไรในฝันก็จดลงไปด้วย เพราะสิ่งที่ลืมได้เร็วที่สุดในเวลาอันสั้นคือ คำพูดสนทนา


อีกวิธีหนึ่งที่อาจฟังดูติงต๊องคือ ให้ระลึกอยู่ในใจเสมอว่า คุณกำลังนอนหลับและอยากตื่นขึ้นมาแล้วจำความฝันได้หมด พอลืมตาตื่นแล้วอย่าเพิ่งลุกไปจดความฝัน ให้นอนอยู่ท่าเดิม และนึกเรื่องที่ฝันก่อน อย่าเพิ่งไปนึกถึงเรื่องอื่น หรือเรื่องที่ต้องทำในวันนั้น


บางที คุณอาจได้ความคิดดีๆ เพื่อแก้ปัญหาที่คิดไม่ตก หรือได้ไอเดียเจ๋งสำหรับใช้กับงานได้จากความฝันก็ได้